
zaterdag, februari 11, 2006
Fotografen gemolesteerd bij demonstratie
Na de demonstratie op de Dam tegen de spotprenten is een groot aantal jongeren uitgewaaierd over de binnenstad. Daarbij is het op een aantal plaatsen onrustig geworden.
Met name in het gebied Spui-Koningsplein-Munt-Kalverstraat houden zich verschillende groepjes, grof geschat 150 man, op. De jongeren zochten de confrontatie met de politie en de Mobiele Eenheid werd ingezet. Vier relschoppers zijn aangehouden.
Op de Dam, in de Kalverstraat en op het Koningsplein werd een aantal fotografen en filmers gemolesteerd. Ook kregen zij ernstige dreigementen aan hun adres geuit. Een groepje jongeren gooide met glas en op het Spui werd brand gesticht bij een boom. Aan de Nieuwendijk sneuvelde een etalageruit en werden rekken omgegooid. In de Kalverstraat werd een winkelier bestolen.
Bronnen: AT5, ANP.
Met name in het gebied Spui-Koningsplein-Munt-Kalverstraat houden zich verschillende groepjes, grof geschat 150 man, op. De jongeren zochten de confrontatie met de politie en de Mobiele Eenheid werd ingezet. Vier relschoppers zijn aangehouden.
Op de Dam, in de Kalverstraat en op het Koningsplein werd een aantal fotografen en filmers gemolesteerd. Ook kregen zij ernstige dreigementen aan hun adres geuit. Een groepje jongeren gooide met glas en op het Spui werd brand gesticht bij een boom. Aan de Nieuwendijk sneuvelde een etalageruit en werden rekken omgegooid. In de Kalverstraat werd een winkelier bestolen.
Bronnen: AT5, ANP.
Bruno Stevens legt het nog één keer uit
This is my second digital revolution: I used to be a music recording engineer and producer in my former life and that industry changed drastically about 18 years ago when digital recording became the norm; I could elaborate on the similarities with photography, they are endless!, let us just say that a huge amount of knowledge and recording techniques are virtually lost and that recording quality is worse now than it was 25 years ago
I strongly believe that digital affects the way most photographers work in the field, the ability to shoot unlimited numbers of frames for free is a major disadvantage, I said that before somewhere, but if you shoot 120 film, you have TWELVE frames before you have to pause to reload, that means, you HAVE to be thinking how to 'fit' whatever you are documenting at that moment on ONE roll of film, this is an EDITING process, this means you have to STRUCTURE your work as you go, this is a fundamentally different approach, you have to THINK, it means that very often WHAT you are documenting stays (and rightly so!) at the center of your shooting process! When you are in the middle of a riot with 7 frames left, you COMPOSE, you FIGHT, you SEARCH for the MEANINGFUL moments and actions, this is a very CONSCIOUS, RESPONSABLE way of recording history!
With digital, I find photographers have a tendency to become more passive intellectually, to just aim for the elusive double-truck, rather than build up a narration, so often have I seen photogs spending half their time 'chimping' every 2-3 frames, instead of staying focused on the event they are supposed to document. I NEVER think about double-trucks when I shoot film, I think ONLY about the story developing in front of my eyes...
Bruno Stevens
I strongly believe that digital affects the way most photographers work in the field, the ability to shoot unlimited numbers of frames for free is a major disadvantage, I said that before somewhere, but if you shoot 120 film, you have TWELVE frames before you have to pause to reload, that means, you HAVE to be thinking how to 'fit' whatever you are documenting at that moment on ONE roll of film, this is an EDITING process, this means you have to STRUCTURE your work as you go, this is a fundamentally different approach, you have to THINK, it means that very often WHAT you are documenting stays (and rightly so!) at the center of your shooting process! When you are in the middle of a riot with 7 frames left, you COMPOSE, you FIGHT, you SEARCH for the MEANINGFUL moments and actions, this is a very CONSCIOUS, RESPONSABLE way of recording history!
With digital, I find photographers have a tendency to become more passive intellectually, to just aim for the elusive double-truck, rather than build up a narration, so often have I seen photogs spending half their time 'chimping' every 2-3 frames, instead of staying focused on the event they are supposed to document. I NEVER think about double-trucks when I shoot film, I think ONLY about the story developing in front of my eyes...
Bruno Stevens
The day after
Als er iets duidelijk is, één dag na de bekendmaking van de WPP-winnaar, dan is het wel dat alleen de juryvoorzitter James Colton de winnende foto helemaal ziet zitten. Hij heeft zijn eigen voorkeur dan ook doorgedrukt in het juryberaad, zelfs tegen de voorkeur van vele juryleden in.
Misschien moet het bestuur van World Press Photo eens wat zorgvuldiger zijn bij het samenstellen van de jury. Vorm die jury bijvoorbeeld eens uit alleen toonaangevende fotojournalisten, dan komt er waarschijnlijk een echt goede foto (en dito fotograaf) als winnaar naar voren, en niet de zoveelste omhooggevallen eendagsvlieg die met een pretentieus lulverhaal aan de pers verkocht moet worden. En dan wordt ook voorkomen dat een moegestreden jurylid als Stephan Vanfleteren een "dit nooit weer" moet verzuchten.
Enkele meningen uit de Volkskrant:
(Vergeet niet dat ikzelf binnen een minuut na de bekendmaking al schreef: Een weinig originele keuze, if you ask me. Om nog maar niet te zeggen een afgezaagd cliché.)
Ik ben niet kapot van deze foto. Het is het net niet. Als de jury ervoor kiest een niet-nieuwsfoto te laten winnen, hadden ze een andere en betere moeten kiezen. De wijzende hand op de voorgrond stoort me bijvoorbeeld.
Marcel Molle.
Er mist iets in de foto van O'Reilly. Ik kan niet prescies beschrijven wat dat element is. Het viel me gelijk op. Het beeld blijft door het ontbrekende gedeelte niet hangen in mijn gedachten.
Erik Refner.
Er wordt gesproken van wanhoop en gruwel, maar dat zie ik er niet aan af. Als de jury dat had willen laten zien, had ze voor iets heel anders moeten kiezen. Het beeld laat een hoop vragen onbeantwoord.
Roel Visser.
Misschien moet het bestuur van World Press Photo eens wat zorgvuldiger zijn bij het samenstellen van de jury. Vorm die jury bijvoorbeeld eens uit alleen toonaangevende fotojournalisten, dan komt er waarschijnlijk een echt goede foto (en dito fotograaf) als winnaar naar voren, en niet de zoveelste omhooggevallen eendagsvlieg die met een pretentieus lulverhaal aan de pers verkocht moet worden. En dan wordt ook voorkomen dat een moegestreden jurylid als Stephan Vanfleteren een "dit nooit weer" moet verzuchten.
Enkele meningen uit de Volkskrant:
(Vergeet niet dat ikzelf binnen een minuut na de bekendmaking al schreef: Een weinig originele keuze, if you ask me. Om nog maar niet te zeggen een afgezaagd cliché.)
Ik ben niet kapot van deze foto. Het is het net niet. Als de jury ervoor kiest een niet-nieuwsfoto te laten winnen, hadden ze een andere en betere moeten kiezen. De wijzende hand op de voorgrond stoort me bijvoorbeeld.
Marcel Molle.
Er mist iets in de foto van O'Reilly. Ik kan niet prescies beschrijven wat dat element is. Het viel me gelijk op. Het beeld blijft door het ontbrekende gedeelte niet hangen in mijn gedachten.
Erik Refner.
Er wordt gesproken van wanhoop en gruwel, maar dat zie ik er niet aan af. Als de jury dat had willen laten zien, had ze voor iets heel anders moeten kiezen. Het beeld laat een hoop vragen onbeantwoord.
Roel Visser.
vrijdag, februari 10, 2006
Trouw: Niet echt het beste uit 2005
Uit het dagblad Trouw van zaterdag 11 februari:
Het is niet zo waarschijnlijk dat dit jaar dé World Press Photo uitgroeit tot een internationaal icoon. Het beeld van het hongerende babyhandje heeft 25 jaar geleden al eens gewonnen: in 1980 won de Brit Mike Wells de World Press Photo met een foto van een ondervoed zwart babyhandje in de vlezige hand van een blanke hulpverlener. Het was een extreme close-up, die een panoramabreed verhaal vertelde.
Wells was destijds niet blij met die prijs. De redactie van zijn tijdschrift had de foto vijf maanden in de la laten liggen alvorens die te publiceren, terwijl duizenden mensen van de honger stierven – en dan wel zonder zijn instemming de foto mee laten doen aan een wedstrijd.
Het gaat hier om persfoto’s, dus als het goed is, vormen de winnaars het beste beeld van het wereldnieuws van 2005. Indringende beelden van een autobom in Libanon, het optreden van Amerikaanse patrouilles in Irak en de aanslagen in Londen (die destijds ook de voorpagina van Trouw haalde) behaalden prijzen. Maar van de aardbeving in Pakistan, met meer dan 80.000 doden, en de mega-overstroming in New Orleans hebben de fotoredacties het afgelopen jaar aanzienlijk sterkere foto’s zien passeren. Het is onduidelijk of die wellicht niet zijn ingezonden, of dat de jury daar een ander idee over had.
Het is niet zo waarschijnlijk dat dit jaar dé World Press Photo uitgroeit tot een internationaal icoon. Het beeld van het hongerende babyhandje heeft 25 jaar geleden al eens gewonnen: in 1980 won de Brit Mike Wells de World Press Photo met een foto van een ondervoed zwart babyhandje in de vlezige hand van een blanke hulpverlener. Het was een extreme close-up, die een panoramabreed verhaal vertelde.
Wells was destijds niet blij met die prijs. De redactie van zijn tijdschrift had de foto vijf maanden in de la laten liggen alvorens die te publiceren, terwijl duizenden mensen van de honger stierven – en dan wel zonder zijn instemming de foto mee laten doen aan een wedstrijd.
Het gaat hier om persfoto’s, dus als het goed is, vormen de winnaars het beste beeld van het wereldnieuws van 2005. Indringende beelden van een autobom in Libanon, het optreden van Amerikaanse patrouilles in Irak en de aanslagen in Londen (die destijds ook de voorpagina van Trouw haalde) behaalden prijzen. Maar van de aardbeving in Pakistan, met meer dan 80.000 doden, en de mega-overstroming in New Orleans hebben de fotoredacties het afgelopen jaar aanzienlijk sterkere foto’s zien passeren. Het is onduidelijk of die wellicht niet zijn ingezonden, of dat de jury daar een ander idee over had.
Nikon gaat in op D200-probleem (fix available)
Nikon Europa en Nikon USA gaan middels een FAQ op hun websites in op de problemen die sommige gebruikers van de eerste serie D200-camera's hebben ondervonden (het zogenaamde "banding").
Kort samengevat:
Nikon has discovered that a limited number of early-production D200 cameras may, in specific and uncommon shooting conditions, record images that can present an excessive pattern of fine pitch lines throughout (long banding). If you experience this, Nikon will, without charge, evaluate your camera to determine if adjustment to the camera’s image output level is required. Adjustment, if required, will optimize the camera’s image output level, thereby reducing visible banding to a minimal level."
Kort samengevat:
Nikon has discovered that a limited number of early-production D200 cameras may, in specific and uncommon shooting conditions, record images that can present an excessive pattern of fine pitch lines throughout (long banding). If you experience this, Nikon will, without charge, evaluate your camera to determine if adjustment to the camera’s image output level is required. Adjustment, if required, will optimize the camera’s image output level, thereby reducing visible banding to a minimal level."
Jurylid Stephan Vanfleteren betwist keuze winnende foto
World Press Photo jurylid Stephan Vanfleteren liet zojuist in een vraaggesprek met Radio 1 duidelijk weten niet achter de keuze voor de winnende foto te staan.
Stephan Vanfleteren: Het was een moeilijke bevalling, er was heel veel discussie, er bleven heel lang meerdere foto's op tafel liggen. Uiteindelijk hebben we dan maar anoniem gestemd, maar deze jury-beslissing is zeker niet unaniem. Het was niet mijn foto.
Verslaggever Jeroen Wielaert: Ik heb tussen de inzendingen wérkelijk wel betere foto's gezien, als het gaat om journalistiek belang en fotografische excellentie, dan degene die nu gewonnen heeft.
Stephan Vanfleteren: Daar ga ik mee akkoord, ja.
Verder liet Vanfleteren merken zich als jurylid bij een wedstrijd als World Press Photo niet op zijn gemak te voelen. (En daar zal deze ervaring zeker niets in positieve zin aan veranderd hebben.)
Stephan Vanfleteren: Het was een moeilijke bevalling, er was heel veel discussie, er bleven heel lang meerdere foto's op tafel liggen. Uiteindelijk hebben we dan maar anoniem gestemd, maar deze jury-beslissing is zeker niet unaniem. Het was niet mijn foto.
Verslaggever Jeroen Wielaert: Ik heb tussen de inzendingen wérkelijk wel betere foto's gezien, als het gaat om journalistiek belang en fotografische excellentie, dan degene die nu gewonnen heeft.
Stephan Vanfleteren: Daar ga ik mee akkoord, ja.
Verder liet Vanfleteren merken zich als jurylid bij een wedstrijd als World Press Photo niet op zijn gemak te voelen. (En daar zal deze ervaring zeker niets in positieve zin aan veranderd hebben.)
Finbarr O'Reilly wint World Press Photo

De Canadese fotojournalist Finbarr O'Reilly, die voor Reuters werkt vanuit Senegal, heeft de World Press Photo Contest 2006 gewonnen met een foto van de vingers van een kind, die tegen de lippen van zijn moeder drukken, in een hulppost in Niger.
(Een weinig originele keuze, if you ask me. Om nog maar niet te zeggen een afgezaagd cliché.)
Onder de prijswinnaars zijn ook de Nederlanders Sven Torfinn (met de foto waarmee hij de Zilveren Camera won), Martin Roemers en Kadir van Lohuizen, met een eervolle vermelding voor Robert Knoth.
Meer op http://www.worldpressphoto.nl/.
Update: Finbarr O'Reilly in het Parool: 'Een echt goede fotograaf ben ik niet'.
Andrea Bruce haalt weer titel op in de VS
Washington Post photographer Andrea Bruce has won "Photographer of the Year" honors in the White House News Photographers Association's "Eyes of History" contest. Bruce, who has worked for the Washington Post since 2001, last won "Photographer of the Year" in 2003 and 2005.
Bruce's winning portfolio included a picture story on the earthquake in Kashmir, Pakistan as well and images from funerals at Arlington Cemetery.
Bruce's winning portfolio included a picture story on the earthquake in Kashmir, Pakistan as well and images from funerals at Arlington Cemetery.
Getty koopt iStockPhoto
Getty Images maakte donderdag bekend dat het iStockPhoto.com heeft overgenomen voor een bedrag van 50 miljoen dollar. Daarmee wordt Getty Images het eerste grote agentschap dat een dienst op basis van microbetalingen aanbiedt. iStock zal onder de eigen naam blijven bestaan.
Verder handelsnieuws: Sam Pugliese en Marc Wexler, twee privé-investeerders die rijk werden met het verkopen van ijsjes, hebben Retna Photo overgenomen. Hun eerste doel is de website van het agentschap te moderniseren zodat het archief effectiever kan worden benut.
Verder handelsnieuws: Sam Pugliese en Marc Wexler, twee privé-investeerders die rijk werden met het verkopen van ijsjes, hebben Retna Photo overgenomen. Hun eerste doel is de website van het agentschap te moderniseren zodat het archief effectiever kan worden benut.
Tropenweken in Turijn
Hoe fotoagentschappen als Reuters en Getty Images zich voorbereiden op twee zware Olympische weken in Turijn valt te lezen in PDN Newswire:
-De sportfotografen moeten rekenen op werkdagen van 15 tot 18 uur per dag.
-Er wordt niet vertrouwd op WiFi maar met optische fiberkabels gewerkt.
-De meest gevraagde foto's zijn die van het kunstrijden (in Europa) en ijshockey (in Noord-Amerika).
-De favoriete sporten van de sportfotografen zijn alpineskieën en het langebaanschaatsen, in beide gevallen vooral vanwege mogelijk spectaculaire valpartijen: Everybody wants that crash picture. A lot of it is luck: where you're sitting at the time. You can only hope where a crash might be.
Kort samengevat: "The Olympic Games are probably the hardest and most stressful events to cover."
-De sportfotografen moeten rekenen op werkdagen van 15 tot 18 uur per dag.
-Er wordt niet vertrouwd op WiFi maar met optische fiberkabels gewerkt.
-De meest gevraagde foto's zijn die van het kunstrijden (in Europa) en ijshockey (in Noord-Amerika).
-De favoriete sporten van de sportfotografen zijn alpineskieën en het langebaanschaatsen, in beide gevallen vooral vanwege mogelijk spectaculaire valpartijen: Everybody wants that crash picture. A lot of it is luck: where you're sitting at the time. You can only hope where a crash might be.
Kort samengevat: "The Olympic Games are probably the hardest and most stressful events to cover."
donderdag, februari 09, 2006
David Alan Harvey in 'Legends Behind the Lens'
David Alan Harvey really knows how to tell a good story - through photography, that is. Not only can he compose a story through his pictures, but he also has the ability to photograph his subjects without them ever being affected by his presence.
This February, NikonNet will pay tribute to David Alan Harvey and his work in its monthly showcase, "Legends Behind the Lens".
This February, NikonNet will pay tribute to David Alan Harvey and his work in its monthly showcase, "Legends Behind the Lens".
"Roel Visser doet liesbreuken én hersenchirurgie?"
In de Volkskrant vandaag een felle reactie van (schrijvend) journalist Erwin Wijman op de aanklacht van Roel Visser tegen de Gelderlander:
Fotografen schrijven de krant al vol
Grote onrust binnen het gilde van de fotojournalisten! Fotojournalist Roel Visser luidt de noodklok (Forum, 2 februari) en roept op tot actie. Kranten en tijdschriften willen alles snel en goedkoop, verklaart hij, en nemen hooguit nog wat foto’s op als verleiding en vermaak (‘Verraders zijn het!’).
En dat het dagblad De Gelderlander zijn schrijvende journalisten een fotocamera meegeeft (Forum, 6 februari), ziet Visser als het toppunt van vervlakking en middelmatigheid.
Waarvan de ‘arme lezer’ de dupe wordt. Waarom? Omdat ‘fotograferen heel iets anders is dan schrijven’, aldus Visser. ‘De afzonderlijke disciplines vereisen een totaal verschillende instelling, verbeeldingskracht en concentratie. Zeker ik kan dat weten, omdat ik tot de sporadische uitzonderingen behoor die, o ironie, multidisciplinair kunnen opereren.’
Aha, Roel Visser doet liesbreuken én hersenchirurgie? Los van zijn eigendunk – Visser kan waarschijnlijk beter fotograferen dan schrijven, gezien zijn hinkelende en archaïsche stijl.
Inderdaad ironisch. Maar erger is dat hij, zelfverklaard multitalent, helemaal niet tot ‘de sporadische uitzonderingen’ behoort. Integendeel, er is haast geen fotograaf meer die niet schrijft. Niet alleen in al die duizenden bladen en blaadjes, maar ook in de toonaangevende media. In de Volkskrant schrijft fotograaf Hans Aarsman. In het AD, HP/de Tijd en J/M schrijft fotograaf Ronald Hoeben. In NRC Handelsblad schrijft fotograaf Freddy Rikken (over auto’s, sport et cetera). NRC’s maandblad M van afgelopen zaterdag wordt zo’n beetje helemaal volgeschreven door fotografen. Fotograaf Jildiz Kaptein schrijft een van de vijf grote featureverhalen. En fotograaf Hans van der Meer tikte ook het verhaal bij zijn foto.
Roel Visser hoorde in ‘de verschillende discussies’ al van ‘sommige fotografen’ dat ze uit wraak en als tegenactie ‘dan maar eventjes zullen gaan schrijven’. Veel fotografen doen dat dus al lang. En veel fotografen heel goed zelfs. Waarom zouden er dan geen journalisten bestaan die goede foto’s kunnen maken?
Ik kan, o ironie, heel goed fotograferen. Maar ik zet mijn foto’s niet in de krant. Maar los van mijn eigendunk. Visser zegt in zijn foto’s doorgaans ook meer dan in zijn (dikke) duizend woorden in deze krant.
Erwin Wijman
Fotografen schrijven de krant al vol
Grote onrust binnen het gilde van de fotojournalisten! Fotojournalist Roel Visser luidt de noodklok (Forum, 2 februari) en roept op tot actie. Kranten en tijdschriften willen alles snel en goedkoop, verklaart hij, en nemen hooguit nog wat foto’s op als verleiding en vermaak (‘Verraders zijn het!’).
En dat het dagblad De Gelderlander zijn schrijvende journalisten een fotocamera meegeeft (Forum, 6 februari), ziet Visser als het toppunt van vervlakking en middelmatigheid.
Waarvan de ‘arme lezer’ de dupe wordt. Waarom? Omdat ‘fotograferen heel iets anders is dan schrijven’, aldus Visser. ‘De afzonderlijke disciplines vereisen een totaal verschillende instelling, verbeeldingskracht en concentratie. Zeker ik kan dat weten, omdat ik tot de sporadische uitzonderingen behoor die, o ironie, multidisciplinair kunnen opereren.’
Aha, Roel Visser doet liesbreuken én hersenchirurgie? Los van zijn eigendunk – Visser kan waarschijnlijk beter fotograferen dan schrijven, gezien zijn hinkelende en archaïsche stijl.
Inderdaad ironisch. Maar erger is dat hij, zelfverklaard multitalent, helemaal niet tot ‘de sporadische uitzonderingen’ behoort. Integendeel, er is haast geen fotograaf meer die niet schrijft. Niet alleen in al die duizenden bladen en blaadjes, maar ook in de toonaangevende media. In de Volkskrant schrijft fotograaf Hans Aarsman. In het AD, HP/de Tijd en J/M schrijft fotograaf Ronald Hoeben. In NRC Handelsblad schrijft fotograaf Freddy Rikken (over auto’s, sport et cetera). NRC’s maandblad M van afgelopen zaterdag wordt zo’n beetje helemaal volgeschreven door fotografen. Fotograaf Jildiz Kaptein schrijft een van de vijf grote featureverhalen. En fotograaf Hans van der Meer tikte ook het verhaal bij zijn foto.
Roel Visser hoorde in ‘de verschillende discussies’ al van ‘sommige fotografen’ dat ze uit wraak en als tegenactie ‘dan maar eventjes zullen gaan schrijven’. Veel fotografen doen dat dus al lang. En veel fotografen heel goed zelfs. Waarom zouden er dan geen journalisten bestaan die goede foto’s kunnen maken?
Ik kan, o ironie, heel goed fotograferen. Maar ik zet mijn foto’s niet in de krant. Maar los van mijn eigendunk. Visser zegt in zijn foto’s doorgaans ook meer dan in zijn (dikke) duizend woorden in deze krant.
Erwin Wijman
woensdag, februari 08, 2006
Foto’s Hind bij schouwburg gestolen
De premièrevoorstelling van Hind in haar geboorteplaats Gouda is met een domper geëindigd. Alle foto’s die zijn genomen tijdens de premièrevoorstelling van Hind in de Goudse schouwburg zijn gestolen.
Een fotograaf van haar impresariaat Agents After All uit Amsterdam legde na afloop van de voorstelling op maandag rond middernacht drie camera’s met honderden opnames in zijn auto, die geparkeerd stond op het terrein naast de schouwburg. Toen hij tien minuten later terugkeerde, was zijn auto opengebroken.
Schouwburgdirecteur Nel Oskam: "Dat moet je in Gouda niet doen, maar dat geldt niet alleen voor Gouda. Het is sneu en ondoordacht om met drie camera’s om je nek naar je auto te lopen op een vrijwel leeg parkeerterrein. Misschien heeft de fotograaf gedacht dat je dat in de provincie wel kan doen. Het is dan een dure les geweest."
Bron: AD.
Een fotograaf van haar impresariaat Agents After All uit Amsterdam legde na afloop van de voorstelling op maandag rond middernacht drie camera’s met honderden opnames in zijn auto, die geparkeerd stond op het terrein naast de schouwburg. Toen hij tien minuten later terugkeerde, was zijn auto opengebroken.
Schouwburgdirecteur Nel Oskam: "Dat moet je in Gouda niet doen, maar dat geldt niet alleen voor Gouda. Het is sneu en ondoordacht om met drie camera’s om je nek naar je auto te lopen op een vrijwel leeg parkeerterrein. Misschien heeft de fotograaf gedacht dat je dat in de provincie wel kan doen. Het is dan een dure les geweest."
Bron: AD.
Newshaweek

Deze week siert een foto van Newsha Tavakolian (Iraans fotografe met een Nederlands tintje) de cover van Newsweek.
dinsdag, februari 07, 2006
Sven Torfinn evenknie van Henri Cartier-Bresson?
Bij de NVF-fotografie-avond in FOAM, ter gelegenheid van de Henri Cartier-Bresson tentoonstelling, merkte Daniël Koning (voormalig Volkskrant-fotograaf) het volgende op:
Henri Cartier Bresson heeft een nieuwe, humane, blik aan de fotografie toegevoegd. Die humane blik leeft anno 2006 nog steeds. Henri Cartier Bresson heeft een evenknie in de Zilveren Camerawinnaar Sven Torfinn. Zijn winnende foto laat een meisje zien in een wit jurkje, het meisje is dood en er staan twintig mensen om het opgebaarde meisje. Sommigen kijken bedroefd naar het kind, anderen treuren samen met de rug naar het meisje, en weer anderen hebben de blik naar binnen gekeerd. Zo gekadreerd en zo helemaal in zijn traditie dat ik zeg Henri Cartier Bresson is niet dood, hij leeft.
Daar gaan we weer met de opgeklopte lyriek, waarbij elke realiteitszin gemakshalve onder het tapijt geschoffeld wordt. (Vrienden onder elkaar, en ons kent ons, nietwaar?) Dus zetten we Sven Torfinn meteen maar even op één hoogte met Henri Cartier-Bresson. Sterker nog, hij is de reïncarnatie van Cartier-Bresson!!
Ja, en Balkenende is de nieuwe Churchill, en Frank Sinatra leeft voort in Frans Bauer, en Mozart is onder ons in de gedaante van Jan Vayne. Hou toch op.
Van een ervaren fotograaf als Daniël Koning zou je toch mogen verwachten dat hij de dingen in perspectief ziet, in plaats van zo'n ridicule vergelijking te maken.
Het lijkt me de meest lachwekkende uitspraak sinds Dan Quayle zichzelf vergeleek met John F. Kennedy.
Henri Cartier Bresson heeft een nieuwe, humane, blik aan de fotografie toegevoegd. Die humane blik leeft anno 2006 nog steeds. Henri Cartier Bresson heeft een evenknie in de Zilveren Camerawinnaar Sven Torfinn. Zijn winnende foto laat een meisje zien in een wit jurkje, het meisje is dood en er staan twintig mensen om het opgebaarde meisje. Sommigen kijken bedroefd naar het kind, anderen treuren samen met de rug naar het meisje, en weer anderen hebben de blik naar binnen gekeerd. Zo gekadreerd en zo helemaal in zijn traditie dat ik zeg Henri Cartier Bresson is niet dood, hij leeft.
Daar gaan we weer met de opgeklopte lyriek, waarbij elke realiteitszin gemakshalve onder het tapijt geschoffeld wordt. (Vrienden onder elkaar, en ons kent ons, nietwaar?) Dus zetten we Sven Torfinn meteen maar even op één hoogte met Henri Cartier-Bresson. Sterker nog, hij is de reïncarnatie van Cartier-Bresson!!
Ja, en Balkenende is de nieuwe Churchill, en Frank Sinatra leeft voort in Frans Bauer, en Mozart is onder ons in de gedaante van Jan Vayne. Hou toch op.
Van een ervaren fotograaf als Daniël Koning zou je toch mogen verwachten dat hij de dingen in perspectief ziet, in plaats van zo'n ridicule vergelijking te maken.
Het lijkt me de meest lachwekkende uitspraak sinds Dan Quayle zichzelf vergeleek met John F. Kennedy.
Gezochte paparazzo dood aangetroffen
Todd Wallace, de paparazzo die door actrice Reese Witherspoon voor de rechter werd gesleept, is waarschijnlijk dood. Zondag werd een lichaam aangetroffen in een appartement in Los Angeles, nadat de autoriteiten twee maanden naar Wallace hadden gezocht. Volgens politiebronnen is het lichaam dat van de paparazzo. De doodsoorzaak van de man wordt nog onderzocht.
De 44-jarige fotograaf werd ervan verdacht op het verjaardagsfeestje van Witherspoon's dochter een vijfjarig meisje hebben geslagen met zijn camera omdat de kinderen niet op de foto wilde. Ook zou hij de groep uitgescholden hebben. Wallace vertelde de Britse krant The Times dat juist hij werd aangevallen.
Wallace werd op 6 december voor het laatst in leven gezien toen hij zijn professie verdedigde in een talkshow. Overigens had hij al vier jaar celstraf uitgezeten wegens inbraken en heling.
Bron: Novum. Lees meer bij de BBC.
De 44-jarige fotograaf werd ervan verdacht op het verjaardagsfeestje van Witherspoon's dochter een vijfjarig meisje hebben geslagen met zijn camera omdat de kinderen niet op de foto wilde. Ook zou hij de groep uitgescholden hebben. Wallace vertelde de Britse krant The Times dat juist hij werd aangevallen.
Wallace werd op 6 december voor het laatst in leven gezien toen hij zijn professie verdedigde in een talkshow. Overigens had hij al vier jaar celstraf uitgezeten wegens inbraken en heling.
Bron: Novum. Lees meer bij de BBC.
Chet by Claxton
Op maandag 13 februari om 22.10 op de Franse muziekzender Mezzo: de documentaire Chet by Claxton over Chet Baker en fotograaf William Claxton.
Lorsqu’au début des années cinquante, un poignée de jeunes musiciens blancs de la côte ouest des Etats-Unis invente un nouveau style de jazz, un témoin privilégié est là pour saisir chaque instant avec l’objectif implacable de son appareil photo. Ce témoin, c’est William Claxton à qui nous devons des désormais si célèbres clichés de Gerry Mulligan, Art Pepper, Zoot Sims, Stan Getz et bien sûr de Chet Baker. Parmi la bande des West-Coasters Chet Baker est rapidement devenu l’icône, le symbole d’une jeunesse que le réalisateur Bertrand Fèvre décrit comme composée de«trop belles gueules aux yeux cernés ».
Lorsqu’au début des années cinquante, un poignée de jeunes musiciens blancs de la côte ouest des Etats-Unis invente un nouveau style de jazz, un témoin privilégié est là pour saisir chaque instant avec l’objectif implacable de son appareil photo. Ce témoin, c’est William Claxton à qui nous devons des désormais si célèbres clichés de Gerry Mulligan, Art Pepper, Zoot Sims, Stan Getz et bien sûr de Chet Baker. Parmi la bande des West-Coasters Chet Baker est rapidement devenu l’icône, le symbole d’une jeunesse que le réalisateur Bertrand Fèvre décrit comme composée de«trop belles gueules aux yeux cernés ».
Interview Jeroen Kramer op Talpa
De televisiezender Talpa heeft middels een interview uitgebreid aandacht besteed aan de gebeurtenissen rond fotojournalist Jeroen Kramer in Beiroet.
Beluister het interview van ruim 14 minuten, en bekijk ook de foto's van Jeroen Kramer die Talpa plaatste.
Beluister het interview van ruim 14 minuten, en bekijk ook de foto's van Jeroen Kramer die Talpa plaatste.
Meer over Jeroen Kramer
Vandaag (twee dagen na het incident) heeft ook de Volkskrant op pagina 5 een verslagje van de klappen die fotojournalist Jeroen Kramer opliep in Beiroet.
maandag, februari 06, 2006
BelgaPictures vertegenwoordigt MAXPPP in België
Vanaf 1 februari 2006 distribueert BelgaPictures de nieuwsfoto's van het Franse agentschap MAXPPP.
MAXPPP is het belangrijkste agentschap wat betreft de verspreiding van de fotoproductie van de regionale Franse dagbladpers. 33 Franse dagbladen voorzien in de dagelijkse productie van MAXPPP.
MAXPPP is het belangrijkste agentschap wat betreft de verspreiding van de fotoproductie van de regionale Franse dagbladpers. 33 Franse dagbladen voorzien in de dagelijkse productie van MAXPPP.
Jubileumnummer van de Digital Journalist
Issue number 100 of The Digital Journalist, the monthly magazine for visual journalism, is now online at http://digitaljournalist.org/.
Een citaat uit de column van Bill Pierce:
Many photographers seem to think that holding down the button and producing a burst of "frames" will guarantee a good picture. I think that it's the exact opposite. Unless you choose the moment, the good one will always occur "between frames."
Een citaat uit de column van Bill Pierce:
Many photographers seem to think that holding down the button and producing a burst of "frames" will guarantee a good picture. I think that it's the exact opposite. Unless you choose the moment, the good one will always occur "between frames."
'Kijk verder dan uw lens lang is!'
Na Geurt Franzen (chef fotoredactie De Gelderlander), afgelopen zaterdag op deze website, stelt ook waarnemend hoofdredacteur Louis van de Geijn zich teweer tegen de aantijgingen aan zijn adres zoals die de afgelopen weken her en der schriftelijk en verbaal werden geuit.
Lees Fotografen, stel scherp, kijk verder dan uw lens lang is! vandaag in de papieren Volkskrant.
Een kleine bloemlezing:
Dat journalisten van De Gelderlander met een overmaat aan opwinding en een tekort aan feiten worden uitgemaakt voor beunhazen en verraders is me echt te gortig.
Ik luister graag naar hooggestemde verhalen over de culturele waarde van de persfotografie, wat zeg ik: over haar bijdrage aan de beschaving (Roel Visser), maar ik zou toch willen aanbevelen dat collega's die gekozen hebben voor een zelfstandige broodwinning in dit vak ook eens verder kijken dan hun lens lang is. Wie op tijd scherp stelt, moet in bedreigingen ook kansen weten te ontdekken.
Maar het merkwaardige is dat deze beroepsgroep de oplossing blijkbaar zoekt bij zijn opdrachtgevers. Komt dat misschien doordat deze ondernemers hun belangen laten behartigen door een vakbond?
We zullen ons niet laten weerhouden door zelfbenoemde hoeders van de beschaving die menen dat alles wat niet uit hun handen komt, gelijk staat aan vervlakking en middelmaat.
Louis van de Geijn
Lees Fotografen, stel scherp, kijk verder dan uw lens lang is! vandaag in de papieren Volkskrant.
Een kleine bloemlezing:
Dat journalisten van De Gelderlander met een overmaat aan opwinding en een tekort aan feiten worden uitgemaakt voor beunhazen en verraders is me echt te gortig.
Ik luister graag naar hooggestemde verhalen over de culturele waarde van de persfotografie, wat zeg ik: over haar bijdrage aan de beschaving (Roel Visser), maar ik zou toch willen aanbevelen dat collega's die gekozen hebben voor een zelfstandige broodwinning in dit vak ook eens verder kijken dan hun lens lang is. Wie op tijd scherp stelt, moet in bedreigingen ook kansen weten te ontdekken.
Maar het merkwaardige is dat deze beroepsgroep de oplossing blijkbaar zoekt bij zijn opdrachtgevers. Komt dat misschien doordat deze ondernemers hun belangen laten behartigen door een vakbond?
We zullen ons niet laten weerhouden door zelfbenoemde hoeders van de beschaving die menen dat alles wat niet uit hun handen komt, gelijk staat aan vervlakking en middelmaat.
Louis van de Geijn
Nikon komt met positieve prognoses
Het Japanse Nikon heeft zijn prognoses voor het hele boekjaar naar boven bijgesteld. Dat bleek maandag bij de presentatie van de cijfers over het derde kwartaal van het op 1 april begonnen boekjaar. Zowel de operationele winst als de omzet ging omhoog.
Nikon zag de operationele winst in de maanden oktober-december uitkomen op 19,8 miljard yen (142 miljoen euro), tegen 5,9 miljard yen in dezelfde periode van het voorgaande boekjaar. De omzet nam toe met 25 procent naar 192,9 miljard yen (1,39 miljard yen). Nikon maakt digitale camara's en zogeheten steppers, machines voor de productie van chips. In die laatste sector is het een grote concurrent van het Nederlandse ASML.
De nettowinst van het Japanse concern bedroeg 14,5 miljard yen (104 miljoen euro). Dat komt neer op een daling van 7 procent ten opzichte van het derde kwartaal in het vorige boekjaar. Toen werd het resultaat opgestuwd door eenmalige baten. In de laatste drie maanden van 2005 verkocht Nikon 2,04 miljoen camera's, tegen 1,2 miljoen een jaar eerder.
Bron: ANP.
Nikon zag de operationele winst in de maanden oktober-december uitkomen op 19,8 miljard yen (142 miljoen euro), tegen 5,9 miljard yen in dezelfde periode van het voorgaande boekjaar. De omzet nam toe met 25 procent naar 192,9 miljard yen (1,39 miljard yen). Nikon maakt digitale camara's en zogeheten steppers, machines voor de productie van chips. In die laatste sector is het een grote concurrent van het Nederlandse ASML.
De nettowinst van het Japanse concern bedroeg 14,5 miljard yen (104 miljoen euro). Dat komt neer op een daling van 7 procent ten opzichte van het derde kwartaal in het vorige boekjaar. Toen werd het resultaat opgestuwd door eenmalige baten. In de laatste drie maanden van 2005 verkocht Nikon 2,04 miljoen camera's, tegen 1,2 miljoen een jaar eerder.
Bron: ANP.
zondag, februari 05, 2006
Jeroen Kramer in elkaar geslagen in Beiroet
Fotojournalist Jeroen Kramer meldt vanuit Beiroet dat hij vandaag door een menigte demonstranten in elkaar geslagen is in de Deense ambassade.
Hij werd ter plaatse door de woedende moslims gegrepen, aan zijn camerariem vastgehouden en met stokken geslagen. Uiteindelijk heeft een ambulance hem naar het ziekenhuis gebracht alwaar röntgenfoto's zijn gemaakt en een tetanusprik werd toegediend. Uit de röntgenfoto's bleek dat er geen sprake was van inwendige schade.
Lees over de gebeurtenissen van vandaag in Beiroet ook Deense ambassade in Beiroet in brand gestoken op Nu.nl.
Jeroen Kramer werkt in Beirut voor Getty Images. Zijn foto's verschijnen regelmatig in de Volkskrant.
Hij werd ter plaatse door de woedende moslims gegrepen, aan zijn camerariem vastgehouden en met stokken geslagen. Uiteindelijk heeft een ambulance hem naar het ziekenhuis gebracht alwaar röntgenfoto's zijn gemaakt en een tetanusprik werd toegediend. Uit de röntgenfoto's bleek dat er geen sprake was van inwendige schade.
Lees over de gebeurtenissen van vandaag in Beiroet ook Deense ambassade in Beiroet in brand gestoken op Nu.nl.
Jeroen Kramer werkt in Beirut voor Getty Images. Zijn foto's verschijnen regelmatig in de Volkskrant.